|
 پاسخ از حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (حفظه الله):
با این که در بستر تاریخ کشتار بیرحمانه زیادی رخ داده است و همه آن جنگها و جنایتها در لا به لای کتابهای تاریخ دفن شده است و محققان باید نبش تاریخ کنند تا زوایای تاریک آنها روشن و دانسته شود که در قرنهای گذشته بر این مرز و بوم چه گذشته است. اما صرف مظلوم بودن افراد مقتول، موجب ماندن آنان در حافظه روز گار نمیشود. بسیاری از مظلومان و ستمدیدگان تاریخ فراموش شدهاند و اکنون نامی از آنان برجای نمانده است؛ کسی که برای کشورگشایی و هدفهای غیر خدایی میجنگد، در تاریخ مدفون میشود. تنها واقعهای که چونان نگینی بر انگشتری تاریخ میدرخشد و قدر اول آسمان جهاد و اجتهاد و قیام و اقدام است، همانا واقعه عاشوراست؛ زیرا سالار شهیدان برای احیای دین خدا قیام کرد و از آنجا که دین الهی «حیّ لایموت» است، احیاگر دین نیز هرگز نمیمیرد و نامش برای همیشه بر جریده? عالم ثبت است.
پس از واقعه کربلا و شهادت امام حسین (علیهالسلام) و یارانش، امویان چنین میپنداشتند که اسلام نابود شده است و دیگر نشانی از آن برجای نخواهد ماند. یزید سرْخوش از این پندار خام، طبل نابودی دین بر کوفت و چنین سرود: لعبت هاشم بالملک فلا خبر جاء و لا وحى نزل یعنی دین و حکومت از بازیچههای بنیهاشم بود و اکنون جز افسانهای از آن بر جای نمانده است. نه وحیی نازل شده و نه خبری آمده است؛ ولی پس از سخنان گهربار و حماسی امام سجّاد (علیهالسلام) و زینب (علیهاالسلام) یاوههای امویان باطل شد و دین، زندگی جاوید یافت. خلاصه آنکه: 1. آنچه در قلمرو تاریخ طبیعی است، محکوم دگرگونی و زوال است. 2. آنچه صبغه فراطبیعی دارد، مصون از فناست. 3. سند این دو قضیّه در متن آنها نهفته است؛ زیرا منطقه طبیعتْ صحنه جهش، حرکت، برخورد و سرانجام، زوال است و ساحت فراطبیعتْ میدان ثبات، تجرّد، دوام و خلود است؛ ما عندکم ینفد و ما عند الله باقٍ[1]. چیزی که برای وجه خداست از آسیب سیلان و حرکت مصون است؛ کلّ شیءٍ هالک إلاّ وجهَه[2]. پی نوشتها: [1] ـ بحار الأنوار، ج45، ص12 [2] ـ سوره نحل، آیه96 نقل ازhttp://motaharinezhad.parsiblog.com/
[ یادداشت ثابت - سه شنبه 92/10/11 ] [ 10:25 عصر ] [ مجتبی پورامیرمبارکی ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
